Kopalnia powstała 24 października
1873 przez połączenie pól górniczych: "Boheln",
"Gefall", "Faustin", "Hexenkessel".
Właścicielem był baron śląski Guido Henckel von Donnersmarck.
Eksploatację kopalni rozpoczęto w 1872. W latach
1884 – 1887 zbudowano dwa budynki nadszybia z wieżami szybowymi I
i II, które miały obsługiwać nowo otwarte poziomy 180 m i 225 m.
Szyby te zostały wyposażone w nowoczesne jak na owe czasy maszyny
wyciągowe.
Wieża wyciągowa szybu I (wieża basztowa) jest czterokondygnacyjną wieżą na rzucie kwadratu, o konstrukcji stalowej. Ostatnia kondygnacja jest nadwieszona i w niej mieściła się maszyna wyciągowa. Wieża wyciągowa szybu II jest wieża o konstrukcji stalowej, typ kozłowy. Wspierają ją cztery podpory ustawione pod kątem. Tego typu konstrukcja jest bardzo rzadko spotykana na Śląsku.
Unikalne maszyny wyciągowe zostały także bezpowrotnie utracone. W szybie I obecnie znajdują się znikome, uratowane przez rozszabrowaniem, pozostałości maszyny elektrycznej, jednej z pierwszych używanych w górnictwie. Maszyna parowa znajdująca się w szybie II została pocięta i przeznaczona na złom, zaś maszyna elektryczna obecnie pełni funkcję rezerwowej w kopalni „Śląsk”.
Kwk Polska do 1922 nosiła nazwę "Deutschland". Od 1922 do 1937 nazywała się "Niemcy". 3 maja 1937 roku nadano nazwę "Polska". Po II wojnie światowej kopalnia należała do Chorzowskiego Związku Przemysłu Węglowego. 1 stycznia 1972 roku została połączona z kopalnią "Prezydent" w Chorzowie pod nazwą "Polska". W 1979 roku wydobycie roczne kopalni wynosiło 2 037 838 ton. Oficjalnie przestała istnieć w 1995.
Kompleks produkcyjny szybów I i II wraz z maszynami, warsztatami i halą przetwornic uznany został za budynki i budowle unikalne, nie tylko na skalę kraju, ale całej Europy.
Wieża wyciągowa szybu I (wieża basztowa) jest czterokondygnacyjną wieżą na rzucie kwadratu, o konstrukcji stalowej. Ostatnia kondygnacja jest nadwieszona i w niej mieściła się maszyna wyciągowa. Wieża wyciągowa szybu II jest wieża o konstrukcji stalowej, typ kozłowy. Wspierają ją cztery podpory ustawione pod kątem. Tego typu konstrukcja jest bardzo rzadko spotykana na Śląsku.
Unikalne maszyny wyciągowe zostały także bezpowrotnie utracone. W szybie I obecnie znajdują się znikome, uratowane przez rozszabrowaniem, pozostałości maszyny elektrycznej, jednej z pierwszych używanych w górnictwie. Maszyna parowa znajdująca się w szybie II została pocięta i przeznaczona na złom, zaś maszyna elektryczna obecnie pełni funkcję rezerwowej w kopalni „Śląsk”.
Kwk Polska do 1922 nosiła nazwę "Deutschland". Od 1922 do 1937 nazywała się "Niemcy". 3 maja 1937 roku nadano nazwę "Polska". Po II wojnie światowej kopalnia należała do Chorzowskiego Związku Przemysłu Węglowego. 1 stycznia 1972 roku została połączona z kopalnią "Prezydent" w Chorzowie pod nazwą "Polska". W 1979 roku wydobycie roczne kopalni wynosiło 2 037 838 ton. Oficjalnie przestała istnieć w 1995.
Kompleks produkcyjny szybów I i II wraz z maszynami, warsztatami i halą przetwornic uznany został za budynki i budowle unikalne, nie tylko na skalę kraju, ale całej Europy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz